SHQIPËRIME NGA RIZA LAHI
VIKTOR HYGO
DERVISHI
Në ballë të
grupit të vogël të arnautëve,
Shkonte Aliu Pashai me ballin nëpër re,
Gjithë populli përqark nderonte i tmerruar,
Përgjunjur dhe
kryet përkulur gjer në dhe.
Befas nga turma u ndje: “Ej,Ali Pasha, më prit!”
Një dervish mjekërbardhë, sy të pafrikëshëm te balli
Përpara i dolli të ashprit Ali Pashë Arnautit
Dhe kalin pullali ia mbërtheu për kapistalli.
S’ta kam
frikën as ty, as të ndyrës thikës tënde
O i dërguar i shejtanit, tiran, mizor e qen,
O i dërguar i shejtanit, tiran, mizor e qen,
Para këtyre t’ përulurve e trimave tuaj të çartur
Vdes sot, por kush je ti, jam unë që do ta them!
Pallatin e ke ngritur me eshtra të bluara e gjak,
Veç ti me dorën tënde sa ke vrarë, o gjakatar!
I ke vënë thikën një popullit, por s’e di ore lugat,
I ke vënë thikën një popullit, por s’e di ore lugat,
Se këtu pranë të është hapur e po të pret një varr.
Shpata jote njerëzve u
shkon si kosë mbi bar...
Por shpirti do të dalë ndër çengela zinxhirësh,
Por shpirti do të dalë ndër çengela zinxhirësh,
Vetë Allahu i madh do të të varë, ore kusar,
Mu në pemë të
segjinit plot me shpirtra qafirësh.
…
…
As paratë, as dredhitë, topat, flota, kalatë,
Asgjë, o shpirtkatran nuk do të bëjë derman,
Për jetë
fantazma jote do të tmerrojë dynjanë,
Jot ëmë përse të lindi shtatë herë është bërë pishman.
Çifut e faqezi,
nxirre thikën nga mylli.
Në gjoks ma
ngul, s’ta kam frikën me sua e xhins,
Kur të më dalë shpirt , në vënd të grahmës së fundit,
Një pështymë do të
ta hedh në surrat , o përbindësh.
“A ke më për të sharë, o dervish?” – pyeti Pashai
“S’kam më,jo! Tani ma ngul thikën në gjoks, o
shëmtirë!”
Aliu ra thellë në të thella... buzëqeshi... edhe
dervishit
I dhuroi qyrkun e vet stolisur në xhevahirë
Dhe i tha lamtumirë.
FRAGMENT
NGA HYMNI KOMBËTAR I TURQISË
Shkruajtur nga Mehmet
Akif, i cili e ka patur nënën shqiptare
Mos u trëmb!
Nëpër agime
Flamuri i kuq do valavitet
përmbi ne
Gjer oxhaku i fundit turk
Të nxjerrë tym!
Të nxjerrë tym nëpër
Atdhe.
Ylli yt nëpër pala
I përflakur
Do flutrojë me shkëlqim
Se ka rënë që nga qielli
Dhe ka dalë
Që nga gjoksi i popullit
tim.
O, moj hënë! Buzëqeshi
popullit tim
Në këtë dhunë
Ashpërsi dhe duman
Mos u frikëso, moj hënë
Hënë e bukur
Se jam unë
Që për ty bëhem kurban.
Populli im! Gjakun që po
derdh ma bëj hallall
Veç atë ditë
Kur unë ty të bëj sovran
Edhe eshtrën
Që nga gjoksi im do t’a
shkul
Për betejë
Që t’a tund si jatagan
Shqipëroi RIZA LAHI - 1)
SHËNIM - R.Lahi është shqipëruesi I poezive të
zgjedhura të Xhelaludin Rumiut, Furgh Forughazd, I bestsellerit irlandez
Frensis Ledvig dhe I dy vëllimeve me poezi për fëmijë të zgjedhura nga vëndet
anglishtfolëse.
POEZI PËR
FËMIJËTË PËRZGJEDHURA NGA VËNDE ANGLISHTFOLËSE
HENRI UADSUORTH
LONGFELLOU
FËMIJË…
Fëmijë , jakëni te xhaxhi…
I pikasa sa cicëritën
Dhe brengat që më mundonin
Me cicërima m’I gremisën
Hapni dritaret e lindjes
Që me diellin hahen syshë…
…Shpirti – prrua mëngjesor
plot me brofje dallëndyshesh,
gjoksi plot me zogje e rreze
mendimet – bef pranveror…
…Oh, tek unë fryn erë vjeshte
edhe virgjër bie borë.
Po , si do të dukej bota
Po mos rriste fëmijë askush?
Do t’I frikeshim shkretëtirës
Më të sterrtë se terri pus.
Gjethet, sic ia mbledhin
pyllit
Dritën ajrin, jetën vetë,
Sic bëhen të bukur drutet
Në pemën me rrënjë e degë
kështu janë për ju fëmijët…
Vec mes tyre, s’keni parë
sa e bukur që është jeta?
Ndryshe krejt nga botë e
arit.
Çilimij,
jakëni te xhaxhi
E në vesh I cicëritni:
Ç’këndojnë
gjethet dhe era
Ç’fëshfërijnë
rrezet e diellit.
Opo , Ç’janë shpikjet tona?
Ç’është
mëncuri e penës
Para brofjes maj të fëmijëve
Para syve dheleëmbël?
Oh, ju jeni më të bukurit
Nga balladat më në zë…
Jeni poemat e gjalla
Dhe…poemat që s’janë më.
OGDEN
NASH
MËNGJES DIMRI
Dimri I bardhë, si regjisor
I bën cungjet burra bore
I bën shtëpitë si revani
Mbi liqen sheqeri rri.
Kur bie borë, dal përjashta
Kokën ngrë dhe gojën hap
Dhe me gjuhë, duke qeshur
Flokëza dëbore kap.
Po nuk kam pikën e qefit
Kur dëbora bëhet llucë
Dhe me topa bore s’lozet
Edhe ujë bëhen këpucët.
ËNDËRRA TË ËMBLA
E dini? Unë kam
Dëshirë kaq shumë
Ta shoh një herë
Se si vjen gjumi
Ne sytë hapur yjet
Numuroj nëpër terr
Po Ai, se nga vjen
E papritur më merr.
Nja një milion herë
Kam ndenjur syhapur
Që gjumin ta kap
Po prap s’e kam kapur.
Po …sonte dy sytë
Do t’I hap shumë, shumë
Patjetër ta shoh
Kur të vijë gjumi
gjumi
gjuumiii
gjuuuuumiiiii.
XHOE HILL
Amerikan ( 1879 – 1915)
DËSHIRA IME E FUNDIT
Rënkimet ne si fis s’I duruam
tër jetën
“Mbi shkëmbejt e shqiponjës
dot nuk ngjitet këneta”
Po pres vdekjen I qetë, po pres vdekjen e bukur
Dhe me dëshirën time përjetë
të palëkundur
Do doja veÇ një gjë… sikur të
ish e mundur
Trupi im të kthehej në
shpuzë, hi e pluhur
E ta rrëmbejë puhia, si re e
bardhë, e madhe
E luleve ngado t’ua hedhë
nëpër livadhe.
Nga trupi im lulet të
ngjyrosen menjëherë
Dhe në ngicën e dimrit të
shpalosin pranverë…
O njerëz, petaleve, përherë,
prill pas prilli
Është ai që aq shumë u deshi
I juaji, Xhoe Hilli.
Shënim – Kjo poezi është
shkruajtur në burg, me 18.11.1915, një natë përpara se mbi poetin 36 vjeÇar
të ekzekutohej vendimi “Me
vdekje”.
ishte nje kenaqesi per mua dhe shqipetaret e tjere qe ndodhen ne Edirne, qe na u dha mundesia te prezantohemi me personaitete te shquar si Riza Liha , Astrit jaupi dhe te tjere, te cilet kishin ardhur me ansamblene folklorike shqipetare, me rashtin e festes se 23 prillit, sovraniteti kombetar dhe dita e femijeve. i pergezoj nga zemra per kontributet e dhena ne grupin folklorik te cilet dhane nje shfaqje te mrekullueshme ne qytetin Edirne. i falenderoj perzemerisht te gjithe organizatoret dhe kontribuesit. gafur hoxha. sekretar i shqates Balkan-Der ne Edirne.
ReplyDelete