SHQIPËRIME - Riza Lahi

SHQIPËRIME NGA RIZA LAHI

VIKTOR HYGO

DERVISHI

Në ballë të  grupit të vogël të arnautëve,

Shkonte Aliu Pashai me ballin nëpër  re,

Gjithë populli përqark nderonte i tmerruar,

Përgjunjur dhe  kryet përkulur gjer në dhe.

Befas nga turma u ndje: “Ej,Ali Pasha, më prit!”

Një dervish mjekërbardhë, sy të pafrikëshëm te balli

Përpara i dolli të ashprit Ali Pashë Arnautit

Dhe kalin pullali ia mbërtheu për kapistalli.

S’ta  kam frikën  as ty, as të ndyrës thikës tënde
O i dërguar i shejtanit, tiran, mizor  e  qen,

Para këtyre t’ përulurve e trimave tuaj të çartur

Vdes sot, por kush je ti, jam unë që  do ta them!

Pallatin e ke ngritur me eshtra të bluara e gjak,

Veç ti me dorën tënde sa ke vrarë, o gjakatar!
 I ke vënë thikën një popullit, por s’e di ore lugat,

Se këtu pranë të është hapur e po të pret  një varr.

Shpata jote njerëzve u  shkon si kosë mbi bar...
Por shpirti do të dalë ndër çengela zinxhirësh,

Vetë Allahu i madh do të të varë, ore kusar,

Mu në  pemë të segjinit plot me shpirtra qafirësh. 
 …

As paratë, as dredhitë, topat, flota,  kalatë,

Asgjë, o shpirtkatran nuk do të bëjë derman,

Për jetë  fantazma jote do të tmerrojë dynjanë,

Jot ëmë përse të lindi shtatë herë është bërë pishman.

Çifut  e faqezi, nxirre  thikën nga mylli.

Në gjoks  ma ngul, s’ta kam frikën me sua e xhins,

Kur të më dalë shpirt , në vënd të grahmës së fundit,

Një pështymë do të  ta hedh në surrat , o përbindësh.

“A ke më për të sharë, o dervish?” – pyeti Pashai

“S’kam më,jo! Tani ma ngul thikën në gjoks, o shëmtirë!”

Aliu ra thellë në të thella... buzëqeshi... edhe dervishit

I dhuroi qyrkun e vet stolisur në xhevahirë

Dhe i tha lamtumirë.

FRAGMENT NGA HYMNI KOMBËTAR I TURQISË

Shkruajtur nga Mehmet Akif, i cili e ka patur nënën shqiptare

Mos u trëmb!

Nëpër agime

Flamuri i kuq do valavitet përmbi ne

Gjer oxhaku i fundit turk

Të nxjerrë tym!

Të nxjerrë tym nëpër Atdhe.

Ylli yt nëpër pala

I përflakur

Do flutrojë me shkëlqim

Se ka rënë që nga qielli

Dhe ka dalë

Që nga gjoksi i popullit tim.

O, moj hënë! Buzëqeshi popullit tim

Në këtë dhunë

Ashpërsi dhe duman

Mos u frikëso, moj hënë

Hënë e bukur

Se jam unë

 Që për ty bëhem kurban.

Populli im! Gjakun që po derdh ma bëj hallall

Veç atë ditë

Kur unë ty të bëj sovran

Edhe eshtrën

Që nga gjoksi im do t’a shkul

Për betejë

Që t’a tund si jatagan

Shqipëroi RIZA LAHI   - 1)

SHËNIM -  R.Lahi është shqipëruesi I poezive të zgjedhura të Xhelaludin Rumiut, Furgh Forughazd, I bestsellerit irlandez Frensis Ledvig dhe I dy vëllimeve me poezi për fëmijë të zgjedhura nga vëndet anglishtfolëse.

POEZI  PËR FËMIJËTË PËRZGJEDHURA NGA VËNDE ANGLISHTFOLËSE

HENRI UADSUORTH LONGFELLOU 

             FËMIJË…

 Fëmijë , jakëni te xhaxhi…

I pikasa sa cicëritën

Dhe brengat që më mundonin

Me cicërima m’I gremisën

Hapni dritaret e lindjes

Që me diellin hahen syshë…

…Shpirti – prrua mëngjesor

plot me brofje dallëndyshesh,

gjoksi plot me zogje e rreze

mendimet – bef pranveror…

…Oh, tek unë fryn erë vjeshte

edhe virgjër bie borë.

Po , si do të dukej bota

Po mos rriste fëmijë askush?

Do t’I frikeshim shkretëtirës

Më të sterrtë se terri pus.

Gjethet, sic ia mbledhin pyllit

Dritën ajrin, jetën vetë,

Sic bëhen të bukur drutet

Në pemën me rrënjë e degë

kështu janë për ju  fëmijët…

Vec mes tyre, s’keni parë

sa e bukur që është jeta?

Ndryshe krejt nga botë e arit.

Çilimij, jakëni te xhaxhi

E në vesh I cicëritni:

Ç’këndojnë gjethet dhe era

Ç’fëshfërijnë rrezet e diellit.

Opo , Ç’janë shpikjet tona?

Ç’është mëncuri e penës

Para brofjes maj të fëmijëve

Para syve dheleëmbël?

Oh, ju jeni më të bukurit

Nga balladat më në zë…

Jeni poemat e gjalla

Dhe…poemat që s’janë më.

    OGDEN NASH

MËNGJES DIMRI

Dimri I bardhë, si regjisor

I bën cungjet burra bore

I bën shtëpitë si revani

Mbi liqen sheqeri rri.

Kur bie borë, dal përjashta

Kokën ngrë dhe gojën hap

Dhe me gjuhë, duke qeshur

Flokëza dëbore kap.

Po nuk kam pikën e qefit

Kur dëbora bëhet llucë

Dhe me topa bore s’lozet

Edhe ujë bëhen këpucët.

ËNDËRRA TË ËMBLA

E dini? Unë kam

Dëshirë kaq shumë

Ta shoh një herë

Se si vjen gjumi

Ne sytë hapur yjet

Numuroj nëpër terr

Po Ai, se nga vjen

E papritur më merr.

Nja një milion herë

Kam ndenjur syhapur

Që gjumin ta kap

Po prap s’e kam kapur.

Po …sonte dy sytë

Do t’I hap shumë, shumë

Patjetër ta shoh

Kur të vijë gjumi

               gjumi

                      gjuumiii

                             gjuuuuumiiiii.

XHOE HILL

Amerikan ( 1879 – 1915)

            DËSHIRA IME E FUNDIT

Rënkimet ne si fis s’I duruam tër jetën

“Mbi shkëmbejt e shqiponjës dot nuk ngjitet këneta”

Po pres vdekjen I qetë, po pres vdekjen e bukur

Dhe me dëshirën time përjetë të palëkundur

Do doja veÇ një gjë… sikur të ish e mundur

Trupi im të kthehej në shpuzë, hi e pluhur

E ta rrëmbejë puhia, si re e bardhë, e madhe

E luleve ngado t’ua hedhë nëpër livadhe.

Nga trupi im lulet të ngjyrosen menjëherë

Dhe në ngicën e dimrit të shpalosin pranverë…

O njerëz, petaleve, përherë, prill pas prilli

Është ai që aq shumë u deshi

                         I juaji, Xhoe Hilli.

Shënim – Kjo poezi është shkruajtur në burg, me 18.11.1915, një natë përpara se mbi poetin 36 vjeÇar

                  të ekzekutohej vendimi “Me vdekje”.